Zaligzoet

Het is niet dat ik niet wil wat mij niet toebehoort
Zo kan ik mij vergapen aan de wedergeboorte van
schoonheid –in een zomerjurk desnoods

Kan ik, het is niet anders, blijven staren naar fruiten
op een markt waar de kleur nog echt is. Ook
al beeld ik me dat in, en geloof ik dat graag

Soms grijp ik naar die puurheid het zaligzoete
van de dageraad, met koffie bezongen, als
frisse aardbeien op ‘n tafelblad nog even rusten

Het is als willen slapen in het Hilton en niet
bij machte zijn dat te bewerkstelligen, alsook
de hoogtevrees afwerpen die je zo lang al teistert

Zoals het rennen met rechte benen waar de voeten
eens niet gelijkend de pinguïns vreemd staan en
dan het vinden van het einde van de angst

Op een plek waar ik me geborgen zou voelen, ja.
Desnoods aan die gedekte tafel, waar, zo
men placht te zeggen; het eten eerlijk is

Zo zaligzoet