vrijdag 30 oktober 2015

en talloos

Maar als ik aan talloosheid denk
en ik doe dat vaak, want zeg nu
zelf. Hoeveel dagen leef je al?
--tel ze eens.

En denkt aan al die gezichten
waar je de engelen zag lopen
en waar de honkbalknuppel
had willen zwaaien

Of aan elk regendruppeltje
dat zich wrong in jouw kledij
de vacht van je hond, de shawl
van een geliefde

de sigaretten die wij rookten
of jij en ik volgde en we samen
keken naar de rook en de hoeveelheid
aan stiltes die daaruit voortkwamen
op een hoop gegooid

De huid die we raakten
of jij, want ik kan niet spreken
voor een ander

Hoe vaak ik de fout heb gemaakt
en jij misschien ook, en we afzonderlijk
dingen deden die ontelbaar zijn
en vastgeroest

Hoe vaak we dronken waren
en vielen en alle schrammen
en wondjes en pijn en dat lachen
oncontroleerbaar veel

Dat ik je had willen zeggen, maar
niets zei en dus tel ik de woorden
die ik ingeslikt heb maar weer
en raak de tel kwijt

Als een been slaapt en je de pijn
lokaliseert maar alweer verspringt
en jij je concentreert maar niets
grijpen kan

Je ‘jij en ik’ door de war haalt
als warrig haar dat oncontroleerbaar is
en jij (of ik) vloekt omdat je toch
de deur uit zal moeten

Hoe vaak zei je ‘als’ en ‘dan’ en draaide
dat om en hoeveel woorden heb ik
gezegd tegen jou en andersom
en waarom ben ik vergeten te tellen
en raak ik zo veel kwijt

En de jaloezie, het geluk van anderen
de kwetsende en grievende huizen
die je had willen bezitten met een
goed interieur

De boeken die je las en de letters
die je pogingen verwoorden om
iemand (of ik) voor zich te winnen
en mee te gaan in diens maalstroom

Natte voeten, loopneuzen, tranen
peterselie tussen je tanden en de
schaamte van knoflook op je adem
talloze malen

dacht ik aan jou
(of ik)




multimiljard

Ik dacht na over wie ik was
En zag de talloosheid van -
Ja van wat? Vaak alleen
restricties

Somtijds wist ik mijzelf
in een adder te veranderen
of iets dat simpelweg
ongrijpbaar is

Ik zei me al oud te zijn
keek in de spiegel en
streek mijn grijze haren
in de plooi

De wirwar aan moleculen
schieten altijd weg als ik
wil definiƫren. Wars van
graaiende vingers

Ik keek wie ik was
Tel multimiljard
en dat duurt

best wel lang

zondag 4 oktober 2015

-Zondag

Hoe het zou zijn een eindeloze zondag te zijn, denk ik op een zondag –zo eentje met dauw en zon en her en der een spinnenweb aan het begin van de maand oktober- als er net verse koffie is

 Lang en uitgerekt, zonder dat er spanning heerst van een komende maandag –waarvan ik stel dat juist die dag zijn weerslag al heeft. Zonder aarde geen gras –

 je zet de seconden stil en de hele omwenteling past zich aan en als vlak land ligt het ongerepte niets voor je neus en gaapt je in ijzingwekkende stilte aan ook al schijnt de zon fier. De zon

 Zo kun je eveneens bedenken hoe het zou zijn via de muren omhoog te wandelen –almaar dichter bij het plafond en daar dan ook maar overheen en het bochtje om naar een trappengat

Op het dak is de dauw te ver weg om waar te nemen en schuilen de insecten nog maar kort hoog in de lucht vanwege de angst voor de spinnen die ze oppeuzelen zoals de maandag vandaag

zaterdag 3 oktober 2015

De Poseur


Als ik dag in de nacht zou zijn
En je zou bedekken met woordjes
Een treffen in strofe/ stramien

Dat ik je steeds een deken bied 
Van suikerzoete gedichtjes 
En een kussen van vederlicht

Hoe liederlijk ik je bejegen
Met de juiste stilte in en bij, 
met en op

Krijs mijn naam dan weg
Spuw die letters in de pot
Ontmasker de poseur

Wiens tone of voice
-bezijden de werkelijkheid-
Gewoontegoed werd