Eerlijkheid is confetti op een lege dansvloer

Het glas met water heeft witte jaarkringen boven het oppervlak
Dode beestjes drijven er. Je ziet nog wat laatste stuiptrekkingen
Ze moeten die hebben gemaakt, hoe anders kunnen ze levenloos

zijn. Slingers, eveneens wit, hangen in de hoeken van het vertrek,
ze vieren feest bij je aanwezigheid en dansen oncontroleerbaar
Op de grond lag ooit confetti, nu daar, de lege pagina’s uitgestipt

liggen. Met een breekijzer het bureau open, de verhalen roken op
Dan begint het kuisen: het vergeelde perkament van de muren
Kruipt onder je nagels, zet zich vast onder de iris van je oog

Eerlijkheid is als confetti op een lege dansvloer, denk je
Sneeuwen als het er niet toe doet en toch doorgaan.

Langzaam ledig je de ruimte

En al wat rest is de geschiedenis van een wachtkamer
die bleef toen men vertrok naar een beter leven