Uitstelgedrag

Hij heeft een brok in zijn keel. Zijn potsierlijke, bijna spastische, dansen heeft ruim vierentwintig uur later plaats gemaakt voor een brok in zijn keel. De tranen wellen op in zijn ogen en zijn vingers trekken aan zijn haar. Het is ongeloof. Marcus staat al een tijdje op de puinhopen van een leven. Waar hij heeft getracht nog dieper te graven is hem dat gelukt. Het afval kan gelijmd worden. Er zit alleen een rode draad in, die van zelfdestructie. Het leven, zoals hij het kent voelt als een eindeloos falen. Het is niet zo dat hij geen kansen heeft aangegrepen, het is het eindeloze ‘niet weten wat zijn wens is’, dat Marcus steeds nekt. Zijn aanpassingsgedrag is zijn expertise, dermate dat hij zich overal thuis kan voelen, werkelijk overal. Juist daar zit hem de crux. Marcus weet niet meer wat hij is. Zoekende tussen de troep die hij achterlaat volg hij elk lichtpuntje om te baden, zich goed te voelen en vervolgens om het licht te doven. ‘Nee, dit is het ook niet’.

Voor zijn neus staat de platte televisie aan. Destijds gekocht in een opwelling om te pochen met zijn status. Een waardeloos geval dezer dagen, achterhaald door de technische groei die weelderig om hem heen tiert als storm die maar niet wil gaan liggen. Er is een programma op waar men spullen uit opbergruimtes opkoopt en waar de mens zijn hebzucht het meeste laat zien. Marcus kijkt niet. Hij grient en weet er maar niet mee te stoppen.

Over minder dan 24 uur moet hij al zijn spullen gepakt hebben. Hij is al een heel eind, maar deze ochtend wil hij maar niet op gang komen. Uitstelgedrag, een vol hoofd. Eigenlijk kan het hem niet zoveel schelen wat er nu gebeurd. Het huurhuis heeft een einddatum, van maanden de tijd om van alles voor te bereiden zijn er slechts uren over.

Zijn zoontje, dat is het enige dat hem nu echt nog iets kan schelen. Voor hem heeft hij steeds weer zijn rug gerecht en niet opgegeven. Marcus is weer in het dorp gaan wonen, zodat hij hem van dichtbij op kan zien groeien. Hij haalt hem eenmaal per week van school en geniet dan van zijn speelse aanwezigheid. Ook zijn zoontje is gewend geraakt aan deze plek. Spijt neemt de overhand. Een leven van losse componenten die niet met elkaar te rijmen zijn hebben hem in deze situatie gemanoeuvreerd. En Marcus heeft ook wel pech gehad.

In een poging zichzelf op te peppen staat hij op, opent de achterdeur en loopt de tuin in. Nog één sigaret en ik ga aan de slag. Eerst boven, dan beneden. Het plan zit al een volle dag in zijn hoofd en wordt maar niet tot uitvoer gebracht. Buiten is de naderende lente een welkome verandering. Hollandse luchten tonen de geprezen en aloude schoonheid. Achter de wolken schuilt hoop. Tijdens het ijsberen mompelt hij dat de wereld toch een mooie is. De tranen duwt hij terug de oogkassen in. Met de zakdoek uit zijn broek snuit hij zijn neus en een langgerekte schreeuw maakt een definitief einde aan zijn bui. Actie.

Hij heeft zijn ex nog niet gebeld, niemand eigenlijk nog. Het pareltje dat hij heeft gevonden heeft Marcus nog heel even voor zichzelf gehouden. De hele vorige dag en zeker de hele nacht spookte het hem door het hoofd. De binnenkant van de schedelpan bedekt met spiegels. Kaatsen, weerkaatsen en opnieuw. Al die mogelijkheden. Hij kan het maar niet bevatten.

Of het goed voor hem is? Zoveel te kunnen ineens. Hij weet al jaren niet wat hij wil, zijn deze onbegrensde mogelijkheden dan niet juist funest? Wat zijn de eerste dingen die hij zou doen? Niets. Hij loopt in zijn tuin, rookt een sigaret en laat zijn gedachten de vrije loop. De helft van zijn spullen staan al bij zijn moeder. De boeken in ieder geval. Zorgvuldig ingepakt in te veel dozen. Het enige bezit waar hij echt trots op is. Hij wenst ze een plek die ze toekomt. Niet in dozen.

Weer binnen legt hij zijn telefoon naast zijn laptop, hij stroopt zijn mouwen op en tikt een www in om daar in te loggen. Nog een keer die bevestiging voor hij zijn ex zal bellen en haar zeggen dat alles goed komt.

16 – 19 – 23 – 31 – 42  (6 – 5 )                                 € 75.000.000.000

De jackpot is gevallen.