Het is maandagmiddag in het jaar 2016.
Den Bosch –of ’s-Hertogenbosch- is de speeltuin van de
lokalen.
Er is dan ook geen vakantie in zicht en van een zonnige dag
mag men niet spreken. Het weer is navenant.
Ik kocht een tekenblok bij Pipoos waar Mathilde aan het werk
was
Zij wist zich geen raad met mijn verschijning. Rimpels op
het gelaat
van de oudere dame hadden plaatsgemaakt voor baardhaar
in drie verschillende kleuren en
een hippe bril die eigenlijk heel goedkoop was en ik kocht
bij Hans Anders voor vijfendertig euro omdat de glazen
gratis waren
en ik zo, de mevrouw, die Mathilde heet, verras door niet een
vrouw
van middelbare leeftijd in een knutselwinkel te zijn
die, heeft besloten macramé uit te proberen om de dooie
uurtjes
nu eens niet te vullen met sherry en Omroep Max en Candy
Crush
en nutteloze facebookreacties te plaatsen op de posts van haar zoon
die toch niet zal reageren.
Ik lachte vriendelijk naar Mathilde maar omdat ik niet tot
haar
doelgroep behoor kreeg ik geen reactie en steek ik buiten
een
sigaret op om na te denken over dit treffen hetgeen
vervolgens
tot niets leidt.
Met Mathilde zou ik in ieder geval niet willen vrijen. Ik
zou aan
een leeg canvas moeten denken in de vorm van een huisje en
uiteindelijk klaarkomen alsof je het laatste restje
acrylverf perst
uit een tube Amsterdam, gekocht in de aanbieding
Als mijn sigaret op is trap ik hem uit op de vloer van de
stad en
ik weet dat ik dat niet zou moeten doen maar doe het toch
er zijn weinig mensen op straat omdat het een werkdag is en
om
kwart voor drie zijn er niet veel pauzes
Wanneer ik drie mensen heb geteld loop ik de Postelstraat in
-waar ik ooit woonde- en ik moet glimlachen om de toeristen
die wat verdwaasd rondkijken en toch wel aanwezig zijn
maar mondjesmaat en verkeerde afslagen namen
Het boekje dat ik kocht is bestemd voor poëzie en ik weet
niet
of je dit daaronder mag scharen, maar de stad is aan de
lokalen
en de vloer is ook mijn speeltuin
dus waarom niet?
Onderweg naar dit terras keek ik op een ander terras naar de
billen
van een meisje, gehuld in een zeer strakke broek kwamen de
rondingen
mij voor als reclamebord voor almaar paren zonder gevoel. Ik
ben een man
en dergelijke gedachten teisteren mij af en aan
ik wil ze niet uitbannen want het is mijn macramé en ik
heb billen lief en denk er vaak aan, ook aan die van ex-
geliefden. In willekeurige volgorde laat ik ze nog toe in
mijn hoofd. Sorry
Ondertussen drink ik een tweede glaasje bier
Die smaakt mij goed en te goed voor een maandag
Veel te goed zelfs en misschien ga ik wel door tot
mijn geest breekt
onder de zware gedachten die ik met mij meezeul
zal ik wakker worden in een andere stad die ik al ken
maar waarvan ik besloot het te herontdekken omdat ik
avontuur wil en Indiana Jones wil zijn
En proactief zal ik ondernemen
het onbekende zal ik mijn slaaf maken
En mocht ik zojuist niet gebeld zijn
had ik dat waarschijnlijk gedaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten