~

Ik hang in de bank, met niets om me heen

Geen ramen die openstaande geluiden

vereffenen met oren die gespitst zijn. Of

wat dan ook

Het zicht is beperkt. De hersenen als

uitgestoken armen, om dat  grijpen.

Omarmen, beseffen en begrijpen. Dat

dan weer wel

De bom, die nietsontziend is. Hij boorde

in de vloer en spleet een huis, geruisloos

in twee. De ontploffing die laat op zich

Wachten. 365 dagen en nachten. 

~