het was een langzaam publiek
traag won ik steeds meer
eerst punten toen tanden bloot en
zo een woest landschap met diepten
en hoge kliffen van haren in gel
je kon door de bomen kijken en haar
ontwaren in de zilte zee aan het strand
ze had golvend, maar kon niet waden
en verdronk haar slokken uit kelken
mijn tranen volgen later in een jaar of wat
toen ze gewapende woorden gebruikte
als lome stompen striemen zand op wind
het is over en de zinnen het woordenhaspelen steeds langer
en langer omdat ik haar nog wil houden onder mijn voeten
warm samen denken aan witte wijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten