je zit zo stil onder een boom
die we gemakkelijk linde noemen
en waar ik liever een berk had gezien
voor het beeld –weet je
ik houd van het wit en het zwart
daar tussenin, met kleuren
aan de voet waar jij de tijd
tracht op te heffen
je horizon wordt almaar breder
verder zie je, waar berken
en linden en een treurwilg-
een die daar hoort -staan
de lucht ontvangt je haren
en trekt samen in een zucht
tussen het blauw tekenen zich
de fabels die ik je vertel
waar je had moeten klimmen
als je niet beweegt schiet je wortel
dan komt de schemer je verkillen
neemt de nacht je stem
kan ik zeggen wat je wil
maar wuiven de bomen slechts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten