9 juli

Er was niet meer nodig dan een paar woorden
Op 9 juli omstreeks zevenen kwam je bericht
Je was gelukkig, zo luidde het onderschrift

Waren er dingen die mij harder konden treffen
Een vrachtwagen, rood, zonder adequaat bestuurder
Of de eeuwige val vanuit de richel die ik altijd mijd

We draaiden vroeger zo lang om elkaar en later
Telden we rode auto’s en seconden van zweven
Hetgeen nu ‘vallen’ heet. ‘vallen op beton’

Hoe ik zei je lach, je ogen en je huid, hoe je tolde
Dolde met vingers die naarstig zochten naar houvast
Op de richel die we vonden en besloten ieders weegs

Buiten wordt het donker lief
Tijd om de ramen te sluiten
Hoop dat het goed met jou gaat