donderdag 2 februari 2012

de totaalruptuur

De wereld bestaat uit drie lagen. Ik sta op het dak, de achtste verdieping. Het dagelijks leven dat onder mij broedt en kronkelt is ijskoud. Boven draaien vogels rondjes op een ondergaande zon. De bovenste laag.

De bovenste laag waar ik sta is sereen en rustig. Ik kijk over de daken van de stad. Rook schiet op de wind alle kanten op uit schoorstenen. De daken lijken in brand te staan enerzijds, waar anderzijds de nacht reeds is ingevallen. De keerzijde van de medaille. Waar dag is, is ook nacht. Ik leun tegen het hek en kijk naar de vogels. In hen kan ik me niet verplaatsen. De vogels zijn de link tussen de schakeringen in licht en kleur en de wind, de vogels maken een geheel.

Met jou zweefde ik hier. We dreven op de wind. We waren het licht. Wij verzorgde thermiek.

Op de zolderkamers van de stad waar we zaten en dronken. Waar we flirtte en zoende en neukte en liefhadden en scholden en stiekem jointjes rookte en grappen maakte en huilde, waar we ageerden op de maatschappij waar ik nu deel van uitmaak. Op de tweede laag, waar het winkelend publiek ons niet zag. Waar mensen niet opzagen en zich afvroegen wat daar gaande zou zijn. Een leven apart, buiten de winkeluren om, buiten de sluitingstijd van de kroegen, buiten de koopkracht en commercie, daar waren wij.

Waar mijn vingertoppen over je zachte borsten gleden, waar ik fluisterend tegen je aankroop in een koude nacht, waar de andere kant van het kussen jou favoriet was. De benen ineen.

Naar de straat, die als een totaalruptuur voor me ligt, met andere mensen. Een labyrint aan wegen, aan bochten, personen en meningen, die als hardste schreeuwen om het recht als eerste te mogen. Authenticiteit vanaf hier is murw geslagen. Ik zie alleen mensen weggedoken in hun kraag, volledige gezichtsbedekking. Hoe anders is de onderste laag als je daar eenmaal bent.

Ik weet het nog, daar beneden, toen we van lucht daalde naar zolderkamer en daalde naar de straat, waar anderen soortgelijken bleken, en het recht om de eerste uitgeoefend werd door Mike, die tweede was maar wel met je wegging.

Op de onderste laag heerst vrees,angst en verlies en jij! wat afdalen elke dag de moeite waard maakt.

Ook al ben ik je kwijt

Geen opmerkingen:

Een reactie posten