'Ik ga er voor'. Elke ochtend stond hij zo op, pakte een stuk fruit van de fruitschaal, schilde, brak en at de sappige inhoud op, alvorens hij met norse ogen een pot koffie opzette en een sigaret opstak, nadat hij de restanten aan fruit van zijn handen had gespoeld onder de koude kraan. Terwijl hij naar het geluid van pruttelende koffie in wording luisterde maakte hij in zijn hoofd plannen voor de dag. De dag die voor hem lag als een strakke lijn, een horizon waar veel op gebouwd zou worden.
Als zijn hoofd wat helderder was van de zwarte olie die het smeersel voor zijn dag was, toog hij naar zijn computer en zakte neer. Hij ging beginnen. Hij opende zijn documenten en keek naar de cijfers, opende zijn mailbox en keek naar het aantal ongelezen mails en opende twitter om te kijken of er nog mensen waren geweest die aan hem hadden gedacht.
Zijn oksels begonnen klammig te worden bij de eerste twee e-mails. Hij moest ze kort en zakelijk beantwoorden, maar uitstellen was wat makkelijker. Zo geschiedde. Het vochtgehalte in zijn oksels nam toe en de geur kwam hem tegemoet. Nogmaals zei hij er voor te gaan. Eerst uiteraard stak hij een sigaret op schonk een kop koffie vol en roerde er suiker in. Weer de zetel.
Muziek zo dacht hij, zou me in de stemming brengen. Het bladeren tussen de mappen door bracht geen rust, maar gaf hem een kortstondig gevoel van voldoening, alsof je kijkt naar je nieuw ingerichte boekenkast. Het bezit was de sleutel. Hij koos iets uit wat hij niet vaak luisterde, klikte op play en schroefde het volume wat neerwaarts. De e-mails.
Het tabblad verder werd aangeklikt en het nieuws werd doorgenomen op een willekeurige nieuwssite.
Het andere tabblad toonde tweets.
Hij zou er niet aan toegeven en zette het volume wat harder.
Hij beantwoorde een e-mail.
Stak een sigaret op.
Dronk wederom koffie.
In zijn hoofd waren de plannen vervaagd, er was te veel ruimte, geen limieten lagen er. Hij kon de playstation aanzetten, de televisie, hij kon wat lezen en de laatste twee afleveringen van Game of Thrones aanzetten zodat hij daarna niets meer had om te kijken –de complete serie The Killing daargelaten.
Hij liep naar het toilet, stapte op duplo, kermde van de pijn.
Zijn vrouw belde om drie uur. Hij had nog niet geluncht.
In de avond werden rekeningen naast elkaar gelegd. De zoon moest weldra naar een school.
Hij nam zich voor. Morgen ga ik aan de slag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten