donderdag 31 januari 2013

Rakelings zijn er tot in het miljard

Een zilver vliesje sluit nauw om de poëzie en raakt transparant: muziek
Lepeltje-lepeltje zwemmen zij visgewijs in waterbedden

Rakelings zijn er tot in het miljard

Ze weten niet dat zij als liefdes verstrengelden altijd enkel zijn zullen
Dat zij, hoe nader ze ook tot elkaar komen, de vingertoppen voelen ze al,
zich niet kunnen laten vereenzelvigen onder diezelfde noemer,
Of smelten in hun duovocht

Blindelings kan de poëzie, zonder gehoor –in volstrekt isolement, als trillend ivoor
waar componisten schuilen.
beiden wortel schieten bij dezelfde slurf;
Wroeten zij de losse aarde, tellen daar de korrels zand
om te verbinden

schrijlings wandelen ze verder, bestuiven zij elkaar -voorkomen uitsterving
om zich steeds te evolueren tot een nieuwe vorm
de Muziek en Poëzie als halfbroers uit dezelfde zachte wond

Geen opmerkingen:

Een reactie posten