zaterdag 13 december 2014

Eindpleidooi

Nu je bezweert met spaarzaamheid
Zeldzaamheid wekt slapende delen
Nu je adem stokt, voor dagen aaneen
feitelijk minuten in een vacuüm
is tijd de heelmeester bij het licht
op een telefoon

Nu je antwoordt, met spaarzaamheid
wasemend over een spiegel en daar
je lijnen uiteenzet, voor de toekomst
vul ik de gaten in tot het volledige zicht
hoe amorf onze portretten daar 
ook mogen vervagen

Het blijft een giswerk na spaarzaamheid
elk woord krijgt een eigen weegschaal
Een rechter velt langs diepe gangen, 
een oordeel, terug naar de jurisprudentie
De voorbereiding van een eerzaam
Hoger Beroep

Spaarzaamheid neemt het recht in handen
zelf wegen te bouwen voor een 
oscarwaardig eindpleidooi

Geen opmerkingen:

Een reactie posten