we gaan er even tussenuit voor de boodschap

De biefstukkoning ‘Piet de Leeuw’ in Amsterdam neem ik het in zijn geheel niet kwalijk dat hij zijn gasten bedonderde met paardenvlees, evenmin zijn leverancier die van alle praktijken op de hoogte was maar niets aan de kaak stelde. Eveneens neem ik het de lasagnemakers niet kwalijk dat zij gehakt in de lasagne verkochten als rundvlees terwijl er misschien wel een ‘black beauty’ vermaald werd om de smaak van vlees nog enigszins te proeven. Eigenlijk neem ik het onszelf kwalijk, wij de consument. Wij laten het toe.

Het probleem met paardenvlees als rundvlees verkopen is slechts een topje van de ijsberg. Me dunkt zeg. Immers de landelijk dekking van T-mobile die ze pretenderen te hebben is een farce, het is simpelweg niet waar. Hele gemeenten zijn verstoken van een netwerk. Onbeperkt internet is niet onbeperkt. De treinen rijden niet 95% op tijd, ze rijden met een lagere bezetting waardoor dat wat wel rijdt, op tijd is. De kaas op pizza’s is vaak geen kaas. Puur en eerlijk van de Albert Heijn is geïnfecteerd met e-nummers, waardoor het hele begrip ‘puur’ nergens op slaat. Wij zijn niet allemaal oranje, zoals de ING ons wil doen laten geloven, wij zijn van vlees en bloed en laten ons piepelen.

Renners foppen ons met epo, voetballers verdienen bij door doelpunten te verkopen, gele kaarten te pakken en hele wedstrijden in het nadeel te doen laten kantelen. Grote artiesten –hoe mooi ze ook mogen zijn- playbacken. Elke werkende duizend euro geven, een leugen. Televisieschermen zijn niet zo duur om te maken en worden voor te veel geld verkocht. Van de prijs van een televisie bij een elektronicazaak kan altijd geld af. Brood wordt niet met liefde gemaakt, maar door mensen die om vijf uur in een bakker een oven bedienen en een grote mixer aanzetten. Nee, het is niet de schuld van ‘Piet de Leeuw’ paardenbiefstukkoning te Amsterdam.

Het is onze eigen schuld. Wij laten ons tussen de billetjes nemen. Ze nemen ons –de consument- in het ootje. En we staan, machteloos als Gertjan Verbeek tegenover de KNVB, te foeteren. Want het is zo makkelijk een vinger te wijzen naar. Ikzelf doe er gewoon aan mee, ik heb een abonnement bij T-mobile. Ik koop diepvriespizza’s, puur en eerlijk producten, heb een hypotheek bij de SNS bank, eet rundvlees zonder naar de afkomst te vragen, neem de trein als het noodzakelijk is, gedoog onze regering, luister naar playbackende artiesten, doe mee aan poules tijdens de Tour de France. Ik doe aan alles mee, simpelweg, omdat iedereen het doet. Vanochtend toen ik op stond, mijn abonnement heb verlengd bij mijn provider, kwam ik tot de conclusie. Ik ben net als jullie allemaal. Verontwaardigd staan we aan de zijlijn, grote ogen vol ongeloof: ‘Piet de Leeuw, biefstukkoning te Amsterdam verkoopt paardenvlees?!’

Morgen als er weer een bank valt, wordt beknibbeld op het salaris, als de telefoon een storing heeft en blijkt dat de kosten worden doorberekend, ja morgen. Dan zeggen we allemaal in koor: maar, wij zijn het slachtoffer. Want ‘wir haben es nicht gewusst.’ En via de netwerken van onze providers, laten we de wereld via twitter weten, dat wij op dat moment boodschappen gaan doen, we zullen foto’s maken van onze trotse zonen en dochters die, hun eerste ‘mini’ hebben bemachtigd, ze naïef delen op Facebook. We zullen bij het nieuws mopperen en onze zorgen uitschreeuwen en we zullen niets doen.