Vanuit de samenleving worden ze vaak veroordeeld; partners
die dezelfde jassen dragen, uniseks fietsen hebben en elke beslissing
samengevoegd hebben tot een enkele mening. De tandem van het gelijk. Op zondag
mogen ze graag een fietstocht maken. Met name bij de dorpskroegen langs de
route zul je ze zien. Alle twee een ijsthee en dan weer verder. Zwijgzaam. Het
is onmogelijk ze afzonderlijk van elkaar te zien. Op foto’s zie je bijna dat
het één persoon is, hoewel zij misschien donker haar heeft en hij blond. Een
spiegel tussen hen in.
Ergens zijn zij voor elkaar gevallen, op een moment dat zij
nog enige zeggenschap hadden over de eigen keuzen, maar daar oprecht moeite mee
hebben gehad –veronderstel ik. Eigen keuzes die, in een wereld als die van ons,
soms maar met moeite genomen kunnen worden. Niet alleen omwille van de
mogelijkheden, maar vooral vanwege het ontbreken van die mogelijkheden.
Niet iedereen heeft de juiste gunfactor, niet iedereen
dezelfde mate van geluk.
Soms vraag ik me af of een dergelijke relatie een
veroordeling tot elkaar is, en dan moet ik het antwoord schuldig blijven. Maar
stel, dat het zo is, dat zij elkaar nodig hebben om een duidelijk front tegen
de boze buitenwereld te vormen. Wie ben ik om daarover te oordelen? Alleen is
ook maar alleen toch?
Gisterenavond zag ik een dergelijk stel. Vanuit de trein was
ik ze aan het bespieden, stiekem. Uit de tassen die ze bij zich droegen kon ik
zien dat ze naar het spoorwegmuseum waren geweest. Op zo’n moment vorm je al
snel een beeld van deze twee-eenheid. Als escapisme vanuit het eigen onvermogen
is het fijn fantaseren. De bal bij de ander leggen.
Naarmate ik langer naar ze keek –hij een jas die een maatje
groter was dan die van haar, maar verder gelijk was, zij dezelfde schoenen als
hem- kwam ik langzaamaan tot een ander inzicht dan het ‘bespotten’. Schuin voor
mij zaten twee mensen die in een maatschappij als die van ons hun weg moeilijk
hebben kunnen vinden. Waar zij eerst op het voorkomen beschimpt zouden kunnen zijn,
of misschien te timide waren om voor de eigen kansen te vechten, doen zij het
nu samen. Eigenlijk geven ze ons een dikke middelvinger, fuck it, wij doen het
zo en dat werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten