Wit

Het gras is wit -haren van oude van dagen
Water in de kreek benevelt de troebele geest
Op de grond ligt verloren vocabulaire als gevallen blad

De knoken van de handen roeren zich roestig
Tenen hameren op de steenharde grond
Door het vliesje lijken de eenden eender

Ergens is de krabbendans met blik
Mijn oorlellen tintelen er van
Condens als de aan-gevroren afwijking

In een stervend jaar is het aftellen begonnen
Waar na de anekdotes, de lente volgt.