Een komen en gaan van gekken

Vanavond heb ik behoefte aan een film, een verhaal wat mij meesleept. Een boek dat kan ook, of een computerspel met iets grotesks. Helaas, kan ik geen keuze maken en kom ik uit bij mijn eigen verhaal, dat wat ik verzin, voor u en misschien wel voor mijzelf. Het zal wederom een strubbeling worden het goed te verwoorden, maar daar ligt mijn spanning vanavond –om wat er gaat komen.



Dus zonder verdere plichtplegingen, zonder woorden, zonder verdere introductie:



Lieuwe.


Lieuwe hield van billen. Hij hield niet van kleine of smalle, maar van grote die hem konden betoveren. Hypnotiseren. Lieuwe kon het niet laten om naar billen te kijken. Liep er een meisje of vrouw hem tegemoet, dan keek hij eerst naar haar gezicht, dan vluchtig over de buste, de taille en de heupen. Bij bredere heupen kon je er donder op zeggen dat zijn hoofdje keerde en hij zijn blik liet glijden over het zachte vrouwenvlees van de billen. Een genot. Een glimlach bij een goed paar bleef niet achter.

Niet zelden kwam het echter voor dat de brede heupen onder een smalle taille, een paar billen gaven die Lieuwe niet konden beklijven. Teleurgesteld als hij was, mompelde hij in zichzelf ‘Hoer’, maar wel zo zacht dat niemand hem hoorde.

Lieuwe was alleen, hij woonde op zijn 29ste levensjaar bij zijn ouders, die internet verboden hadden, om –voor hen- moverende redenen. Daar waar vroeger RTL+ hem nog kon bekoren in de nacht, met de eeuwige herhaling van harige foefjes en soft-erotiek (dit alles in het Duits nota bene) en later de grote vruchtboom, een hele courgette die verdween, na het plompzakken, het bruine bonenbad, van Büch, de broer van de leugenaar, kon Lieuwe geen bekoring meer vinden.

Hij probeerde zijn ouders over te halen, om vooral wel internet aan te schaffen, maar alle moeite ten spijt, het werd niets. Lieuwe bleef in het weekend vaak slapen bij een vriend. De vriend had internet, en Lieuwe had de sokken. Slapen deed hij daar weinig. Bipsjes vlogen hem om de oren.

Om Lieuwe nu pervers te noemen, het gaat mij te ver. Ik voelde voor die jongen. Te verlegen, te schuchter om te drinken en met de meisjes die ook wel eens wilden experimenteren mee te gaan. Ouders die hem altijd kort hadden gehouden. Zijn enorme lengte die hem net zo onzeker maakte als mijzelf, met mijn 1 meter 68, en maatje 38 aan schoenen. Het zat hem gewoon niet mee.

Toen de vriend van Lieuwe hem betrapte, terwijl hij daar met zijn broek op zijn knieën zat en een scherm vol van piemels, die een oudere dame lieten zien waar die allemaal in paste, was die vriendschap meteen afgelopen. Logisch ook wel, want je kunt beter je eigen sok gebruiken als je dan toch op het internet gaat bij een vriend thuis, maar soit. Einde vriendschap.

De inmiddels ouderwordende Lieuwe had nooit kennis gemaakt met het vrouwelijk geslacht. Hij verlangde er heimelijk naar. Het vlees om zijn roede, de eikel die klopte in de hitte. Hij wilde het zo graag. De fantasieën over gebukte huisvrouwen die hij van achter nam, de billen knedend en slaand. Het zachte hete vlees wat hem beroerde, die hem in extase zou brengen.

Katoenen witte onderbroeken die hij scheurde van de heupen, zoals hij dat zag in ‘Basic Instinct’. En zijn hand maar met douchegel inzepen en masturberen op de beelden, achter zijn gesloten ogen. Hij moest internet anders ging het fout.

Via Godswegen, ging het een keer fout. Het kon niet anders. Natuurlijk, ik had Lieuwe hoog zitten. Maar toch. Dit kan ik hem nooit vergeven.

Lieuwe moest voor zijn werk naar Eindhoven. Op het station (het was 32 graden en hoogzomer, dat doet al iets met het mannelijk lichaam) liep ze daar, een kop om op te schieten. Zij kon daar niets aan doen, het bleek een soort uit de hand gelopen acne te zijn waar de beste plastisch chirurg niets meer aan zou kunnen veranderen, maar hij zag haar. De ogen van Liewe gingen van haar hoofd, pijlsnel, naar de springende borstjes, prompt naar de taille en de ronde heupen. Een jurkje droeg ze, zo schreef hij mij later. Hij was betoverd door haar billen. De perfectie van die deinende heerlijke malse billen sleepten hem mee. Hij volgde haar. Eerst op een afstandje, maar hij kwam steeds dichterbij. Hij kon haar ruiken. Een zoete melange aan Agua di Gio en de lichte zweem van vers zweet. Lieuwe hoefde zijn vingers maar uit te steken en hij zou haar raken aan de onderkant van haar rug. Die Lieuwe.

Terwijl de vrouw de bus instapte, was de twijfel verdwenen. Hij volgde haar de bus in, ging naast haar zitten, zelf inmiddels hevig zwetend.

Dit was ze, zo dacht Lieuwe. Hij lachte vriendelijk naar haar, en zij liet een blik over haar gezicht glijden van een zekere acceptatie. De pus liep langs een puist langs haar linkerneusvleugel. In het hoofd van Lieuwe zoemde de volgende woorden: billen, kont, reet. Ze volgden elkaar op: billen, kont, reet. Aan één stuk ging het door.

Het meisje pakte haar spullen en Lieuwe moet snel gereageerd hebben, want zij liet hem voor haar de bus uit, hij taande en liet haar voor gaan, een uitzicht op haar deinende groteske massa. Tot haar huis.

Daar duwde hij haar naar binnen, zoende haar intens en duwde haar de trap van de portiekwoning omhoog. Lieuwe scheurde de onderbroek van haar billen, nam haar zoals in de films die hij zag. Hard en nietsontziend. Hij genoot, van de in zijn ogen speelse tegenstribbelende heupen. Zo waren billen, dit was de hemel van zijn ouders.

Lieuwe nam haar in totaal 12 keer, hij bleef er een nacht en een dag.

Lieuwe van der Staaij. Ik weet het nog goed, ook dat zijn ouders de abortus van zijn kind tegen hadden willen houden.

Het is een komen en gaan van gekken