Het afgelopen EK (en de schuldige)

Zojuist zijn we uitgeschakeld. Niet zacht, met onvoorstelbare uitslagen, die te vergelijken zijn met de uitschakeling van Ajax verleden seizoen, in de Champions League. Nee…

We vlogen er uit met nul punten.

Twee doelpunten.

Pover spel.

Mijn eerste gedachte was dan ook met vingers te wijzen. Te vloeken op de man die besloot de thuisbasis in Krakow te plaatsen, de heer Bert, die te behoudend speelde en de Fred Rutten van het EK zou worden. Misschien gaf ik de schuld aan de spelers, die met stroop aan hun schoenen en hun gedachten op weerszijden van een wip zaten, enerzijds hopend op de band die ze op zou vangen en anderzijds te hoog in de lucht verbleven om het spel wat ze ten toon zouden moeten spreiden, uit te voeren. Ik gaf de schuld aan de blauwe all-stars, aan de boxershort die ik droeg, aan mijn zoon, die persisteerde in het feit dat Ajax kampioen zou worden (hij is drie, vergeef het hem). Kortom gaf ik de schuld aan iedereen. Behalve de schuldige.

Want er is een schuldige. Het waren zij, zij die het volk niet massaal wist te enthousiasmeren, waardoor wij al twijfels hadden op voorhand. Waardoor velen van ons niet in het EK zaten. Waardoor de gang naar het Europees Kampioenschap over hobbels liep.

Kasseien met een slappe band.

Ik zal u weldra de schuldige aanwijzen. Ik zal u verzoeken dingen te laten, de schuldige een ferme schop onder de bips te geven, want omdat wij niet hebben geloofd in een Europese titel, deden zij dat niet. De Sneijders en Huntelaars, de Cocu’s en Heintinga’s. Derhalve verzoek ik u om een boycot, uw klantenpas te verbranden. Te spuwen op het bestaan.

Een bedrijf met de initialen van Adolf Hitler. Dat kan ook niet anders.

De Albert Heijn (de naam uitspreken, smaakt al naar het gal van een meisje die haar drank niet kon houden, doch omdat jij het wel binnen kon houden, roer jij je tong nu in haar mond) waar waren ze.

Panini Plaatjes?
Facebook spelletjes?

Wuppies wil ik. Tierlantijntjes. Indoctrinatie… Dat wil het volk.

Maar waar was de Albert Heijn?

Waar waren de goedgeplaatste slogans? De inmiddels bekende ‘guitige’ manager die groots een EK aankondigt….maanden van te voren, met spaardingen waar je voor naar de winkel ging. Het gevoel kon voeden met prullaria.. Waar was de voedingsbodem, de indoctrinatie van onze grote supermercado? Nergens.

Ze kwamen met een Italiaans merk dat voetbalplaatjes uitbrengt, van Ronaldo!! Nota bene.

De Albert Heijn kwam met een kleine namaak supermarkt (de huiskamer is nog steeds van de kartonnen winkel met A-merken die ze wegdrukken voor het eigen merk).

De Appie, kwam niet met gratis WIFI –inloggen op een oranje pagina.

De AH kwam niet met iets pluizigs wat je op je auto kon plakken.

De Abert (fucking) Heijn kwam met plaatjes.

Voetbalplaatjes van de vijand.

We werden Europa. Jongetjes van 7 ruilden om een foto van Gomez in hun bezit te krijgen, vrouwen spaarden de Zweden.

En waar waren wij. Waar was het ‘ons bier’ gevoel?

Ik vond het niet.
U ook niet.


Dus ik zeg u, vraag u met klem, boycot die Albert Heijn toch alstublieft. Omdat ons enthousiasme niet op onze jongens bleef plakken, is het de schuld van hen! De supermarktketen, die zwicht voor het Europa en niet vol voor oranje ging.

(Of voor eigen slogans als –altijd iets te proeven en vier in de rij als kassa’s er bij.)

De Albert Heijn is er voor ons. Ze zijn er om ons te smeden, warm te maken. In extase te brengen…. Ze hebben me teleurgesteld.

Onze jongens.

Ik zeg tot slot: Jürgen Klinsmann als bondscoach en boodschappen bij de ALDI.
(of Vertonghen nationaliseren, dan wel Vlaanderen annexeren)

Groet Bas.