Zijn mond bewoog strak door
Een stukadoor net voor zijn schaft
Op het laatste vlak - ongecontroleerd snel
Zijn stem schalde als opspattend kalk
enkel zijn doel voor ogen, foeterde hij
Alles moest echt af
Niet zag hij poreuze lippen
Barsten die hij voor lange tijd zou slaan
Noch zag hij anders dan zijn withete
blinde haat
Geen blik op
Mineralen uit glazige kristallen
Langs haar zilte hals
Stroomde krachtig een kreek
Steeds wilder en woester
Snikt het water, als opspattend kalk
Sloeg tegen damwanden
Sleurde verdriet mee
Stootte langs zijn laatste aanlegplaats
Die eindigt op het droge
Geen opmerkingen:
Een reactie posten