vrijdag 18 juli 2014

-

Ik steeg de lucht in lief, zacht
Met nuchtere vliegangst en altijd
dacht ik wel ‘ergens’ in het achterhoofd,
met de lach die onderdrukt

Ik steeg de lucht in vriend, steeds hoger
waar ‘t rommelen van mijn maag altijd stokt
als het personeel rumoert en de gang
barricadeert met het karretje vol prijzig bier

Ik steeg de lucht in mam, pap,
We gleden door de wolken - mijn gedachten aan
-in het blauw van de eindigende dag-
jullie; en de afstand die groeide

Ik steeg de lucht in en kwam neer

En onze blikken richten zich huiswaarts
Naar u en jou en haar,zij, hij en hen
Wij kropen in jullie en gaan niet.
Nooit meer weg…

We stijgen op naar jullie hoofden
Dalen neer met steken vuur
Vlammen onbegrip en onmacht
Vlammen pijn en nog geen troost, maar…

We gaan niet weg
landen elke dag opnieuw
zacht op uw gemis en koesteren
de ruimte van uw binnenwegen

Wetende dat we mogen blijven.

X






Geen opmerkingen:

Een reactie posten