Een volle dag lag ik op de bank te sterven
zonder dood te gaan, ik dacht aan zoete smaak
en jouw kruidige geur
Daar binnenin wist je mijn geheugen te prijzen
ik wimpelde je weg, door simpelweg te stellen
dat jij het was al die tijd...
Dat was ook de reden niet te wissen
of eeuwig op de bank te liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten